Bir Küçük Çocuk

Soğuk bir sabahta yağmurun çiğ damlaları kulaklığımdaki  müziğin bestesiyle uyum içinde telaşla yağıyor içimde ki mutluluk olmasını umduğum his gitgide artıyordu. 

Korkarım bu hissin adı mutluluk değil, yalnızlıktı.
Bu yalnızlık düşüncesi çevremi yeniden inceleme ihtiyacı duyurmuştu.
Yüksek binaların ve yoğun yağmurun altında yürürken, gözlerimi kapüşonumdan kurtararak çevremi izledim. 
Sokakta benim dışımda  yalnızca bir kişi  vardı.
Herhangi bir sağlıklı insanın yanında  kadavra sayılabilecek  zayıflıkta bir küçük çocuk. 
   İnce bir hırka üzerinde yaşlanmış,  bedenini ısıtmaya yetmemiş üstüne  yıpranmış yeşil bir yelek de giymişti.
    Islak pantolonu, siyah kirli eldivenleri, ayağına büyük bağcıkları sıkılmış ayakkabısı, minik bedeni. 
Siyah eldivenleriyle kendinden uzun çöp kutusundaki kağıtları seçmeyi deniyordu.
Sessizce, ona izlediğimi fark ettirmemek için çöp kutusunun çaprazındaki otobüs durağına oturdum. 
   Yüksek olasılıkla  kendisinin bile olmayan bisikletinin arkasına takılan bisikletinden  çok daha büyük erzakları vardı. Kağıtları toparladıkça bisikletinin arkasına bırakıyor ve bunu defalarca kez tekrarlıyordu. 

  Gelen köpek sesleri beni ürkütse de o ağır, sessiz üslubunu bozmadan  işine devam ediyordu. 
  
   Göz teması kurmamaya özen gösteriyor,  oturduğum durakta sessizce hala onu izliyordum. 
Ama uykusuz çocuk son dokunuşları yaptığını belirten bir hevesle  kağıtları avucunun içine aldı 
ve ağır ağır bisikletine bindi. 
Sırılsıklam karayolunda büyük bisikleti ile ilerlemeye başladı önümden geçerken bana hiç dikkat etmiyor fakat arabaların ilerleyişini dikkatle inceliyordu. 
Araba geçerken çarpabilirdi, 
okula belki hiç gitmeyen bu minik beden yolun ortasına öylece yığılabilirdi,
herhangi bir insan ben dahil 
yardım etmiyordu, yardım etmek istemiyordu. 

Kısa süre içinde yağmurlu günün 
  sabah saatlerinde küçük çocuk sokağı terk etti. 

Resim, Vasiliy Perov; Savoyard
Müzik, Johann Sebastian Bach ; Goldberg Variations 
Şiir,  Louis Aragon ; Yalnız İnsan