Bir Küçük Çocuk
Soğuk bir sabahta yağmurun çiğ damlaları kulaklığımdaki müziğin bestesiyle uyum içinde telaşla yağıyor içimde ki mutluluk olmasını umduğum his gitgide artıyordu.
Korkarım bu hissin adı mutluluk değil, yalnızlıktı.
Bu yalnızlık düşüncesi çevremi yeniden inceleme ihtiyacı duyurmuştu.
Yüksek binaların ve yoğun yağmurun altında yürürken, gözlerimi kapüşonumdan kurtararak çevremi izledim.
Sokakta benim dışımda yalnızca bir kişi vardı.
Herhangi bir sağlıklı insanın yanında kadavra sayılabilecek zayıflıkta bir küçük çocuk.
İnce bir hırka üzerinde yaşlanmış, bedenini ısıtmaya yetmemiş üstüne yıpranmış yeşil bir yelek de giymişti.
Islak pantolonu, siyah kirli eldivenleri, ayağına büyük bağcıkları sıkılmış ayakkabısı, minik bedeni.
Siyah eldivenleriyle kendinden uzun çöp kutusundaki kağıtları seçmeyi deniyordu.
Sessizce, ona izlediğimi fark ettirmemek için çöp kutusunun çaprazındaki otobüs durağına oturdum.
Yüksek olasılıkla kendisinin bile olmayan bisikletinin arkasına takılan bisikletinden çok daha büyük erzakları vardı. Kağıtları toparladıkça bisikletinin arkasına bırakıyor ve bunu defalarca kez tekrarlıyordu.
Gelen köpek sesleri beni ürkütse de o ağır, sessiz üslubunu bozmadan işine devam ediyordu.
Göz teması kurmamaya özen gösteriyor, oturduğum durakta sessizce hala onu izliyordum.
Ama uykusuz çocuk son dokunuşları yaptığını belirten bir hevesle kağıtları avucunun içine aldı
ve ağır ağır bisikletine bindi.
Sırılsıklam karayolunda büyük bisikleti ile ilerlemeye başladı önümden geçerken bana hiç dikkat etmiyor fakat arabaların ilerleyişini dikkatle inceliyordu.
Araba geçerken çarpabilirdi,
okula belki hiç gitmeyen bu minik beden yolun ortasına öylece yığılabilirdi,
herhangi bir insan ben dahil
yardım etmiyordu, yardım etmek istemiyordu.
Kısa süre içinde yağmurlu günün
sabah saatlerinde küçük çocuk sokağı terk etti.
Resim, Vasiliy Perov; Savoyard
Müzik, Johann Sebastian Bach ; Goldberg Variations
Şiir, Louis Aragon ; Yalnız İnsan